Program III Polskiego Radia do czerwca 2000 roku był antenową enklawą kultury przez duże "K", wypełniając misję radia publicznego bez zarzutu. Pozostawał na odpowiednio wysokim poziomie, by zadowalać wymagającego, inteligentnego słuchacza, dla którego powstał przed 38 laty, stanowiąc ostatnią medialną ostoję kultury w Polsce. Był przykładem perfekcyjnie złożonego i dokładnie przemyślanego programu, ułożonego tak, aby przetrwać w czasach komercji, co jednak nie ujmowało niczego z jego artystycznego poziomu. Znakiem firmowym był profesjonalizm najwyższej próby.

Obecnie jedyna antena dla polskiej inteligencji spada w przyśpieszonym tempie w przepaść nicości.

By nie powtarzać argumentacji, zawartej w moich pismach do Pana Poprzednika, Przewodniczącego Rady Nadzorczej PR Andrzeja Długosza, Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji Juliusza Brauna, które winny spoczywać w aktach Pańskiego resortu, mogę tylko potwierdzić, że z każdym dniem ulega ona jedynie wzmocnieniu przez obecny stan faktyczny.

Dokumenty, o których piszę są nadal dostępne na stronie internetowej: www.tajniak.nsbi.pl/protest, a jako wymowną podaję informację, iż ani Pan Andrzej Długosz, ani Pan Juliusz Braun nie uznał za stosowne udzielić mi odpowiedzi. Odpowiedź z Ministerstwa Skarbu Państwa była tyleż zdawkowa, co wymijająca (Zał 1).

Otrzymane przeze mnie niedawno pismo z Gabinetu Dyrektora KRRiTu, Pani Anny Szydłowskiej, być może ma wypełnić tę lukę.

Jest to informacja o przekazaniu do Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, przez wiceprezesa ds. programowych Zarządu PR, Pana Eugeniusz Smolara, dokumentu o nazwie "Oferta programowa Polskiego Radia 2002-2005", który ma być uzasadnieniem dla dokonujących się zmian w ramówce Trójki.

Wprowadzona w czerwcu 2001 r. przez następcę dyrektora Piotra Kaczkowskiego, Michała Olszańskiego nowa ramówka, wzmocniła, trwający już, masowy protest słuchaczy, rozpoczęty po odwołaniu dyrektora Piotra Kaczkowskiego, bowiem stała się w pełni świadomą deprecjacją szarych komórek słuchaczy, co wyjątkowo akuratnie ujął Krzysztof Daukszewicz w felietonie w nr-ze 29/2001 tygodnika "Wprost" słowami: "włącz odbiornik - wyłącz rozum".

Michał Olszański, bohater trójkowych spustoszeń nie krył w wywiadach "wyprowadzenia ośrodka decyzyjnego z Myśliwieckiej na Malczewskiego", co oznaczało w praktyce ślepe poddawanie się woli "reformatora" (a tak naprawdę zagorzałego wroga) radia publicznego, rekomendowanego na to stanowisko przez Unię Wolności, wiceprezesa ds. programowych Zarządu PR, Pana Eugeniusza Smolara.

Jak zrozumiałam z ostatnich Pańskich publicznych wypowiedzi, jest Pan na etapie konsekwentnej wymiany ludzi z poręki poprzedniej ekipy rządzącej, którzy Pańskim zdaniem wyjątkowo szkodzili stanowi polskiej gospodarki.

Warto zatem byłoby zbadać sytuację finansową Polskiego Radia, szczególnie wydatki na rozmaite "analizy rynku radiowego", tak naprawdę nikomu (poza prezesem E. Smolarem) niepotrzebne, bo z góry manipulowane, natomiast bardzo wysoko gratyfikowane, osobie zamieszkującej na stałe poza granicami naszego kraju; zakupy mebli, samochodów, ostatnio wymianie płotu czy numerów telefonów, itd. Należałoby porównać wpływy z reklam i kondycję finansową Trójki za czasów dyrektora P. Kaczkowskiego, potem dyrektora M. Olszańskiego, nie zapominając o obecnym dyrektorze W. Laskowskim. Zwłaszcza, że informacje (z tzw. "dobrze poinformowanych źródeł, pragnących zachować anonimowość") mówią o wyraźnym i jednoznacznym dążeniu przez wspomnianego wyżej wiceprezesa E. Smolara, do sprzedaży Trójki (po szybko dokonanej uprzednio zmianie ustawy o radiofonii i telewizji, co w polskiej rzeczywistości parlamentarnej jest dziecinna igraszką), bo aktualnie znajduje się w katastrofalnej sytuacji finansowej oraz o potencjalnej możliwości wykupienia jej przez spółkę Agora (wyjątkowo bliskiej Panu E. Smolarowi).

Takie informacje mogą wzbudzać uzasadniony niepokój wieloletnich admiratorów Programu III PR, podkreślam, programu radia publicznego, który posiada konstytucją gwarantowaną misję tworzenia kultury.

Uważne prześledzenie strony protestu młodych słuchaczy Trójki na stronie www.tajniak.nsbi.pl/protest, wyraźnie ujawnia, jakich zmian, ci młodzi - 20+ "aspirujący" (jak pisze Pan E. Smolar w/w "Ofercie ..."), słuchacze od prawdziwej, czyli takiej jaką była do czerwca 2000 r., Trójki oczekują.

Oczekuję zatem od Pana Ministra wszczęcia stosownych kroków, które przez oczekiwane przez słuchaczy, a jednocześnie konieczne decyzje personalne doprowadzą do reaktywowania Programu 3 PR w kształcie, w jakim istniała do czerwca 2000 roku.

Szanowny Panie Ministrze, do napisanego powyżej listu do Pana mogę dodać wiadomość z ostatniej chwili, że należałoby się przyjrzeć też zakupowi nowego oprogramowania komputerowego z firmy Dalet, które wywołuje sprzeciw części Zarządu PR, bo ponoć nie dokonano go zgodnie z ustawą o zamówieniach publicznych.